Modlitwa za Zieloną Górę

„Concordia civium murus urbium” – Zgoda mieszkańców murem miasta – tę rzymską sentencję przypomniał bp Tadeusz Lityński mieszkańcom i włodarzom Zielonej Góry, która w tym roku świętuje 800. rocznicę powstania i 700. rocznicę uzyskania praw miejskich.

GALERIA ZDJĘĆ Z UROCZYSTOŚCI – TUTAJ

Msza na rozpoczęcie Dni Zielonej Góry w konkatedrze to już tradycja. W tym roku uroczystości, ze względu na jubileusz, miały szczególny charakter.

W homilii nie zabrakło odniesień do historycznych dat. – W kronikach po raz pierwszy wymienia się Zieloną Górę w związku z napływem osadników sprowadzonych przez Henryka Brodatego ok. roku 1222. Historycy wskazują na 1323 jako rok uzyskania praw miejskich. Tegoroczne święto pod patronatem św. Urbana ma wymiar jubileuszowy – mówił bp Lityński.

– Przed wiekami wszystko rozpoczęło się bardzo skromnie. Pomimo licznych wojen, epidemii i konfliktów z małej osady, możemy powiedzieć, że po wiekach powstał ośrodek przemysłowy, handlowy, akademicki. Bardzo interesująca jest historia naszego miasta, ale to na inny czas. Dzisiaj pragniemy podziękować za to miasto, które stało się naszą małą ojczyzną. Świadkiem tak wielu zmian w tym mieście jest ta zacna świątynia ku czci św. Jadwigi Śląskiej. Z czasu po II wojnie światowej należy zauważyć, że Zielona Góra, tak jak Poznań, Radom, Gdańsk, Szczecin, ma swoją kartę buntu przeciw totalitaryzmowi komunistycznemu, kartę wolnościową o prawa do wyznawania i formowania się w wierze chrześcijańskiej – dodał.

Odwołując się do Ewangelii, pasterz diecezji przypomniał, że Jezus ukazuje konieczność prymatu Bożej miłości nad pozostałymi relacjami, bo to właśnie z niej powinna w człowieku wierzącym rodzić się miłość do innych, do stworzonego świata. Pomocne są w tym dwie przypowieści – o budowniczym wieży i królu wyruszającym na wojnę. – Pokazują one, jak wielkiego przygotowania potrzeba z naszej strony do wyzwań, które przynosi nam codzienność. Tak, jak w historii budowanej wieży, trzeba mieć pewne środki, by ukończyć zaplanowaną budowlę, a jak w historii króla – należytą siłę i wsparcie. Obie przypowieści pokazują, że trzeba mieć pewien potencjał, moglibyśmy powiedzieć energię, by być przygotowanym do tego, co przed nami. Skąd to wziąć? Z bycia uczniem – zauważył biskup.

– Bycie uczniem Jezusa przygotowuje do tego, uczy, skąd brać siłę do budowania tego, co najważniejsze, skąd brać moc do walki ze złem. Historia naszego miasta jest za nami, ale teraźniejszość i przyszłość zależą już od nas. To słowo jest swoistym życzeniem, które dziś Boża opatrzność kieruje do nas – by umieć się przygotować, by uzbroić się w mądrość i miłość, którymi wzniesiemy wspólnie wiele, pięknych budowli, zarówno tych widzialnych, materialnych, jak i duchowych – dodał.