ZIELONA GÓRA pw. Najświętszego Zbawiciela

ks. kan. lic. mgr Mirosław MACIEJEWSKI (1.08.2011) - proboszcz

ks. lic. mgr Mariusz ŁUSZCZEK (24.08.2015) - wikariusz

ks. lic. mgr Michał PŁOŃCZAK (25.08.2022) - wikariusz

ks. prałat kan. mgr Zbigniew STEKIEL (1.08.2011) – emeryt

ks. mgr Stanisław PODFIGÓRNY (1.08.2013) – dyrektor Caritas i DKE

o. Tadeusz BURZYCA SVD (1.12.2009) – kapelan szpitala, tel. 607-991-788

o. Zbigniew SŁAWIŃSKI SVD – kapelan szpitala

Liczba wiernych: 10880

Erygowana: 1 czerwca 1951 r.

Odpust: 9 listopada

Historia

Od połowy XVIII w. Zielona Góra była miastem zdecydowanie protestanckim, a wiernym tego wyznania służyła jedyna świątynia, obecny kościół pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Zrodziła się konieczność wybudowania kolejnej świątyni ewangelicko-augsburskiej. Urzeczywistniło się to na początku XX w., za sprawą zielonogórskiego przemysłowca Georga Beuchelta i jego siostry Liddy. Zmarły w 1913 r. Beuchelt przeznaczył w swym testamencie na budowę kościoła 50 tys. marek. W 1914 r. rozpisano konkurs architektoniczny. Ostatecznie przygotowanie projektu zlecono Wlhelmowi Wagnerowi i Oskarowi Hossfeldowi. 19 maja 1915 r. położono kamień węgielny. W kwietniu 1916 r. kościół był już pokryty dachem. Uroczyste poświęcenie kościoła nastąpiło 3 stycznia 1917 r. r. Obiekt posiadał elektryczne ogrzewanie oraz zegar i organy o napędzie elektrycznym. Pierwszym i jedynym pastorem powstałej przy świątyni wspólnoty był pastor Bohn. W latach 1917-45 w kościele tym odbywały się coniedzielne nabożeństwa, systematyczna katechizacja, a także – ze względu na akustykę miejsca - koncerty muzyki oratoryjnej.

W okresie II wojny światowej, kościół Najświętszego Zbawiciela nie uległ zniszczeniu. Po zakończeniu działań wojennych, świątynia została przejęta przez katolików jedynej wówczas zielonogórskiej parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej. Poświęcenie świątyni dla kultu katolickiego nastąpiło 13 stycznia 1946 r. Na mocy dekretu Administratury Apostolskiej, 11 lutego 1949 r. powołano samodzielną placówkę duszpasterską pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze, która objęła swym zasięgiem część miasta leżącą na północ od ulic Kupieckiej, Dąbrowskiego i Batorego oraz Chynów, Zawadę, Krępę i Przylep. Liczyła ona wówczas ok. 13 tys. wiernych, a jej pierwszym administratorem został ks. Wincenty Kowalski. Na mocy dekretu z 19 maja 1951 r., 1 czerwca tego roku erygowano nową parafię pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze, a na dom parafialny przeznaczono budynek przy ul. B. Chrobrego. W pierwszych latach dbano o urządzenie wystroju kościoła i organizowano życie duszpasterskie: powołano Żywy Różaniec, odprawiano rekolekcje, rozpoczęto katechizację dzieci i młodzieży, w 1952 r. zorganizowano pierwszą w Parafii uroczystość udzielenia sakramentu bierzmowania, w 1953 r. wprowadzono nabożeństwo Nowenny do MB Nieustającej Pomocy. Od roku 1958 zorganizowano przy Parafii Duszpasterstwo Służby Zdrowia, a od roku 1966 Duszpasterstwo Akademickie. Od maja do stycznia 1962 r. przeprowadzono remont kościoła. Od 9 do 10 lutego odbyła się pod przewodnictwem kard. Stefana Wyszyńskiego i Episkopatu Polski uroczystość przekazania Kopii Obrazu MB Częstochowskiej Archidiecezji Wrocławskiej. W roku 1968 powstał chór chłopięco-męski pod kierownictwem Andrzeja Malińskiego, który w późniejszych latach przekształcił się w - istniejący do dziś - chór „Cantemus Domino”.

28 grudnia 1968 r. na emeryturę przeszedł proboszcz, ks. Wincenty Kowalski, a zastąpił go ks. Konrad Herrmann. Od roku 1970 rozpoczął rozbudowę domu parafialnego oraz remont świątyni parafialnej, zakończony pod koniec 1975 r. W lutym 1981 r. odbył się pierwszy w powojennej historii kościoła koncert symfoniczny, który dał początek licznym koncertom orkiestr, chórów międzynarodowych oraz Festiwalowi  Folkloru. Przy parafii organizowano systematycznie porady prawne, poradnictwo rodzinne, koło charytatywne, aptekę, corocznie Tydzień Misyjny i Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan, projekcje filmów. Swoje miejsce znalazł tu Związek Sybiraków, Kresowianie, Kombatanci, NSZZ Solidarność, Ruch Gaudium Vitae. Z początkiem 1985 r. oddano do użytku podziemia kościoła, tworząc tam tzw. dolny kościół dla DA, kaplicę adoracji, salki na spotkania dla młodzieży, dekoratornię i sanitariaty. Od roku 1970, kościół Najświętszego Zbawiciela stał się centrum kulturalnym, społecznym, patriotycznym i religijnym dla całego miasta Zielonej Góry. Od roku 1994 w Parafii pracę rozpoczęły Siostry Urszulanki Serca Jezusa Konającego.

20 sierpnia 1996 r. ks. Konrad Herrmann, na własną prośbę przeszedł na emeryturę. Nowym proboszczem został ks. prałat kan. Zbigniew Stekiel, który kierował Parafią do końca lipca 2011 r. W tym czasie dynamicznie działało Duszpasterstwo Akademickie, Żywy Różaniec, Klub Inteligencji Katolickiej, Akcja Katolicka, reaktywowano Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, założono świetlicę środowiskową dla dzieci; dość liczne było grono ministrantów i lektorów. Corocznie z parafii zaczęła wyruszać Grupa Zielona w ramach Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę. W świątyni odbywały się liczne wydarzenia kulturalne, m.in. koncerty i przedstawienia, a także systematyczne spotkania ekumeniczne. Udało się uatrakcyjnić obejście kościoła, m.in. poprzez położenie kostki granitowej. W roku 1999 bardzo uroczyście obchodzono Jubileusz 50-lecia istnienia parafii.

1 sierpnia 2011 r., nowym proboszczem został mianowany ks. Mirosław Maciejewski. Od tamtego czasu udało się przeprowadzić remont zewnętrzny i częściowo wewnętrzny domu parafialnego, odnowić witraże oraz wnętrze kościoła parafialnego oraz kościół dolny i sale w podziemiach kościoła. W roku 2017, z okazji 100-lecia istnienia świątyni, odbyły się misje parafialne prowadzone przez Ojców Redemptorystów. Obecnie w parafii działają liczne grupy duszpasterskie i stowarzyszenia. Od roku 2017 w dolnym kościele mieści się Duszpasterstwo Tradycji Łacińskiej.

Kościoły (Msze św. w niedzielę)

ZIELONA GÓRA – pw. Najśw. Zbawiciela (7.00, 9.00, 9.00 - msza w tradycyjnej formie rytu rzymskiego w kościele  dolnym, 10.30, 12.00, 13.30, 19.15, 20.30 - wakacje)

Neoromański, nawiązuje do bazylik wczesnochrześcijańskich, wzniesiony na planie prostokąta z przyległymi od południowego zachodu prezbiterium z zakrystią i żelbetową czworoboczną w rzucie wieżą od północnego wschodu. Na szczycie wieży zamontowano cztery dzwony. W trójnawowym wnętrzu na kolumnach opierają się empory. Świątynia może pomieścić 2000 wiernych, w tym 800 w ławkach na parterze i 400 w emporach. Obecnie wystrój inny niż pierwotny; generalny remont w 1975 r.; konsekrowany 1 czerwca 1976 r. przez bp. W. Plutę. W prezbiterium ołtarz główny wykonany w 1977 r., rzeźbiony, w centrum krzyż na wzniesionej konstrukcji przypominającej dłonie. Wnętrze wraz z witrażami zostało odnowione w 2017 r.

ZIELONA GÓRA – kaplica pw. MB Nieustającej Pomocy w Szpitalu Wojewódzkim (10.00)

Poewangelicka, przystosowana do potrzeb katolików i pośw. 16 maja 1968 r.

ZIELONA GÓRA – kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Poliklinice (9.00)

Urządzona w sali szpitalnej w 1992 r., pośw. 30 maja 1994 r.

ZIELONA GÓRA – kaplica w Hospicjum im. Lady Ryder of Warsaw (15.00)

ZIELONA GÓRA – kaplica domowa na plebanii

Terytorium parafii

Zielona Góra (ul. Akacjowa, ul. Akademicka, Aleja Niepodległości nry nieparzyste od 15 do końca i nry parzyste od 16 do końca, ul. Amelii, ul. Bankowa, ul. Bema, ul. Billewiczówny, ul. Bohaterów Westerplatte nry parzyste od 24 do końca i nry nieparzyste od 19 do końca, ul. Bolesława Chrobrego nry parzyste 2-30A i wszystkie nry nieparzyste, ul. Bolesława ul. Chopina, ul. Cicha, ul. Czubińskiego, ul. Dolina Luizy, ul. Dolina Zielona, ul. Dolna, ul. Dworcowa, ul. Dzika, ul. Gajowa, ul. Kazimierza Wielkiego, ul. Ketlinga, ul. Klementowskich, ul. Klonowa, ul. Kmicica, ul. Kochanowskiego, ul. Kołłątaja, ul. Konicza, ul. Krótka, ul. Lipowa, ul. Mieszka I, Plac Bohaterów, ul. Podbipięty, ul. Podgórna nry parzyste od 20 do końca, ul. Skrzetuskiego, ul. Skłodowskiej-Curie, ul. Sportowa, ul. Spółdzielcza, ul. Staszica, ul. Sulechowska, ul. Szafrana, ul. Szosa Kisielińska nry parzyste, ul. Szwajcarska, ul. Towarowa, ul. Traugutta, ul. Ułańska, ul. Urszuli, ul. Ustronna, ul. Wazów, ul. Wołodyjowskiego, ul. Wyspiańskiego, ul. Zagłoby, ul. Zakręt, ul. Zamenhofa, ul. Zyty, ul. Żabia)

Poprzedni proboszczowie

ks. Wincenty Kowalski – 1.06.1951 r.

ks. Konrad Herrmann – 28.12.1968 r.

ks. Zbigniew Stekiel – 21.08.1996 r.

Powołania w parafii

ks. Andrzej Offmański, ks. Ryszard Liszkiewicz, ks. Jan Kleszcz, ks. Mieczysław Łucyk, ks. Jerzy Loch, ks. Tadeusz Dobrucki, ks. Dariusz Glama, ks. Andrzej Tomys, ks. Piotr Szczerbaniewicz, ks. Marcin Flieger, ks. Sławomir Sawicki, ks. Piotr Kępka, ks. Jarosław Paprocki, ks. Bogusław Szylkin, ks. Leszek Wilk, ks. Andrzej Fiołka, ks. Radosław Szymański, ks. Wojciech Miłek, ks. Jarosław Czajko, ks. Michał Okorski, o. Ireneusz Łuczka OFM, o. Michał Legan OSPPE, s. Ewa Kruszka ABMV, s. Konrada Sommer ABMV, s. Elżbieta Schmidt ABMV, s. Katarzyna Piotrowska CII, s. Renata Piotrowska SJK

Wizytacje kanoniczne

1962 r. bp Wilhelm Pluta, 1971 r. bp Jerzy Stroba, 1978 r. bp Paweł Socha, 1987 r. bp Józef Michalik, 1994 r. (bp Adam Dyczkowski), 1999 r. (bp Paweł Socha), 2005 (bp Edward Dajczak), 2011 r. (bp Stefan Regmunt), 2017 r. (bp Paweł Socha)