Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej
W niedzielę 3 grudnia Kościół wkracza w nowy rok liturgiczny i rozpoczyna Adwent – okres poprzedzający coroczne obchody Bożego Narodzenia.
Od pierwszej niedzieli Adwentu Kościół w Polsce podejmuje również realizację nowego programu duszpasterskiego pod hasłem „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. Jego celem jest ożywienie wspólnotowości w Kościele oraz zdynamizowanie uczestnictwa w nim każdego ochrzczonego.
Czas Adwentu (z łac. adventus – przyjście) posiada podwójne znaczenie. Jest okresem przygotowania do świąt Narodzenia Pańskiego, podczas których Kościół czci pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Jednocześnie Adwent kieruje umysły wiernych ku oczekiwaniu powtórnego przyjścia Chrystusa na końcu czasów. Z obu tych powodów Adwent stanowi czas pobożnego i radosnego oczekiwania.
W okresie adwentu używa się szat liturgicznych koloru fioletowego. Podczas mszy św. nie śpiewa się hymnu Chwała na wysokości Bogu. Zaleca się umiar w ozdabianiu ołtarza kwiatami. Na organach wolno grać tylko dla podtrzymania śpiewu wiernych. Wszystko to ma pomóc w lepszym przeżyciu radości Bożego Narodzenia.
Najbardziej charakterystycznym z zachowywanych w Polsce zwyczajów adwentowych są Roraty. Jest to msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny. Tradycyjnie odprawiano ją o bardzo wczesnej porze dnia, jeszcze przed świtem. Obecnie, ze względu na współczesny rytm życia, bywa ona sprawowana również wieczorem. Wierni gromadzą się na liturgii w ciemnościach rozjaśnionych jedynie blaskiem trzymanych w ręku świec lub lampionów adwentowych. Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania na ołtarzu specjalnej świecy symbolizującej Maryję – wzór oczekiwania na przyjście Chrystusa. W wielu kościołach umieszcza się również wieniec adwentowy, którego cztery świece zapala się w kolejne niedziele Adwentu.
