Facere veritatem in caritate

Biskup Paweł Socha urodził się 10 stycznia 1935 r. w Wojsławicach pod Radomiem. W 1951 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy. Święcenia kapłańskie z rąk abp. Eugeniusza Baziaka otrzymał 22 maja 1958 r. w kościele Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu.

Przez rok był wikariuszem w Żaganiu, a następnie studiował teologię fundamentalną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (w latach 1959-62). W 1962 r. został wykładowcą seminarium duchownego w Gościkowie-Paradyżu. W 1969 r. uzyskał tytuł doktora teologii na podstawie rozprawy „Idea Tradycji według konstytucji Dogmatycznej Dei Verbum”.

16 listopada 1973 r. Ojciec Święty Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym w nowo utworzonej diecezji gorzowskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Tunigaba. Święcenia biskupie z rąk kard. Karola Wojtyły otrzymał 26 grudnia 1973 r. w katedrze gorzowskiej. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Facere veritatem in caritate” (Czynić prawdę w miłości).

Przez cały czas sprawowania posługi biskupiej był biskupem pomocniczym w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej (do 1993 r. była to diecezja gorzowska). Pełnił swój urząd u boku czterech kolejnych ordynariuszy: bp. Wilhelma Pluty, bp. Józefa Michalika, bp. Adama Dyczkowskiego, a od stycznia 2008 r. – bp. Stefana Regmunta.

Dwukrotnie, podczas wakansu stolicy biskupiej, powierzano mu funkcję administratora diecezji. Był wikariuszem generalnym (biskupów gorzowskich i zielonogórsko-gorzowskich), członkiem kolegium konsultorów, rady kapłańskiej i diecezjalnej rady duszpasterskiej.

W latach 1975-1978 pełnił funkcję rektora diecezjalnego seminarium duchownego w Paradyżu. Do chwili obecnej jest związany z seminarium jako wykładowca.

Biskup kierował pracami Wydziału ds. Duchowieństwa i Osób Konsekrowanych Kurii Diecezjalnej w Zielonej Górze, przewodniczył diecezjalnej Komisji ds. Stałej Formacji Kapłanów, Komisji Liturgicznej oraz Komisji ds. Rodziny. Stał na czele Kapituły Odznaczeń „Zasłużony dla Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej”.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski angażował się w pracę rozmaitych jej gremiów: Komisji „Iustitia et Pax” (w latach 1975-78), Komisji ds. Seminariów Duchownych (w latach 1975-80 i ponownie od 1989 r.), Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego (od 1978 r.), Komisji ds. Duszpasterstwa Akademickiego (w latach 1980-89), Komisji ds. Ateizmu.

W ostatnim czasie był członkiem Komisji ds. Duchowieństwa (od 1980 r. był jej przewodniczącym), Komisji ds. Polonii i Polaków za Granicą, a także Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni.

W latach 1981-1997 był dyrektorem krajowym Unii Apostolskiej Kleru. Od 1983 r. redaguje pismo „Dobry Pasterz (organ Komisji Episkopatu ds. Duchowieństwa) i „Notitiae Unionis Apostolicae” (organ UAK). Opublikował wiele artykułów i recenzji naukowych.

10 stycznia 2010 r. bp Paweł Socha obchodził 75. rocznicę urodzin. Złożył wówczas – zgodnie z przepisami prawa kanonicznego – rezygnację z pełnionego urzędu biskupa pomocniczego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Benedykt XVI przedłużył mu wówczas posługę na dwa lata (Nuncjusz Apostolski w Polsce, abp Józef Kowalczyk, pismem z dnia 6 listopada 2009 r. (N. 14.963/09) poinformował, iż Ojciec Święty Benedykt XVI przedłużył bp. Pawłowi Sosze pełnienie posługi biskupa pomocniczego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej do końca 2011 r.).

Jego rezygnację z pełnienia posługi biskupa pomocniczego w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, Ojciec Święty przyjął 16 stycznia 2012 r.