Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny

Pierwsze dni nadchodzącego miesiąca, a zwłaszcza uroczystość Wszystkich Świętych, obchodzona 1 listopada, oraz Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, czyli tzw. Dzień Zaduszny (2 listopada), stanowią okazję do bardziej intensywnej modlitwy za tych, którzy odeszli. Ze względu na sytuację epidemiczną na cmentarzach w Zielonej Górze, Gorzowie Wlkp. i Głogowie, podobnie jak w wielu innych mniejszych miejscowościach diecezji nie odbędą się jednak tradycyjne msze św. i procesje z modlitwami za zmarłych. W mszach św. będzie można natomiast uczestniczyć w kościołach – przy zachowaniu aktualnie obowiązujących obostrzeń sanitarnych.

Z nawiedzeniem kościoła i modlitwą za zmarłych w Dniu Zadusznym (2 listopada), a także z nawiedzeniem cmentarza i modlitwą za zmarłych w dniach od 1 do 8 listopada związane są odpusty. W tym roku, ze względu na sytuację epidemiczną, aby uniknąć gromadzenia się większych grup wiernych, Penitencjaria Apostolska rozszerzyła możliwość uzyskania tychże odpustów. Odpust przypisany na dzień 2 listopada można uzyskać w innym, dowolnie wybranym przez wiernych dniu tego miesiąca. Natomiast odpusty przewidziane normalnie na dni od 1 do 8 listopada wierni mogą dowolnie rozłożyć na inne 8 dni (również oddzielone od siebie) aż do końca miesiąca.

Z kolei osoby starsze, chore oraz ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład z powodu ograniczeń nałożonych przez władze na okres pandemii, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli w duchowej łączności z wiernymi nawiedzającymi kościoły i cmentarze odmówią przed obrazem Jezusa lub Maryi modlitwę za zmarłych, odrzucając przy tym wszelkie przywiązanie do grzechu z intencją jak najszybszego spełnienia warunków uzyskania odpustu, czyli przystąpienia do sakramentu pojednania, przyjęcia Komunii oraz modlitwy w intencjach Ojca Świętego.

W uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada) Kościół oddaje cześć wszystkim świętym, nie tylko oficjalnie wyniesionym do chwały ołtarzy, ale także tym niezliczonym mężczyznom i kobietom, których świętość, ukryta przed światem, znana jest jedynie Bogu. Czcząc świętych, Kościół składa najpierw dziękczynienie Bogu, który jest źródłem wszelkiej świętości. Kościół rozpoznaje również w nich wiernych naśladowców Chrystusa, którzy poprzez swój sposób życia sprawiają, że staje się współczesny ludziom wszystkich epok. Ponadto święci przypominają swoim przykładem, że każdy wierny jest wezwany do pełni życia chrześcijańskiego oraz do doskonałej miłości i – jak to ujął św. Jan Paweł II – ma dążyć do „wysokiej miary” zwyczajnego życia chrześcijańskiego.

W Dniu Zadusznym (2 listopada – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych) Kościół odprawia msze św. w intencji zmarłych i modli się za nich. Zmarli otrzymują przez to duchową pomoc, a wierni żyjący jeszcze na ziemi doświadczają pocieszenia i umacniają się w nadziei zmartwychwstania i życia wiecznego. W ten sposób Kościół wyraża łączność, jaka istnieje między wszystkimi jego członkami – więź przekraczającą granicę śmierci.
Modlitwa za zmarłych stanowi starożytną praktykę chrześcijańską. Znalazła ona swój wyraz w katolickim nauczaniu o „czyśćcu”. Czyściec to stan, w jakim znajdują się ludzie, którzy umierają w przyjaźni z Bogiem, ale ich miłość do Boga i do bliźniego wymaga jeszcze udoskonalenia. Zmarli ci podlegają więc „oczyszczeniu”, chociaż trwają już w miłości Chrystusa.